Każda nieruchomość ma swojego właściciela, a czasami nawet kilku właścicieli. Przyjmijmy jednak wariant najprostszy.
Dom jednorodzinny jest w posiadaniu ojca swoich dzieci, który niestety w zaawansowanym wieku umiera. Po jego śmierci dom wchodzi w skład masy spadkowej i stanowi jej najważniejszą część.
Jak wiemy nieruchomość stanowi sporą wartość, więc spadkobiercy mogą być zainteresowani jego sprzedażą i proporcjonalnym podziałem zysków z takiej transakcji. Umierając, ojciec mógł jednak wyrazić wolę, aby obiekt stał się własnością konkretnej osoby – na przykład jednego z synów.
Wola zmarłego ma swoją wagę, ale nie przesądza jeszcze, że syn będzie mógł poczuć się właścicielem domu. Inni spadkobiercy mogą bowiem wystąpić o zachowek, a więc finansową rekompensatę wynikającą z tego, że jeden syn dom otrzyma, a inni będą musieli obejść się smakiem.
Takie uwarunkowania często prowadzą do ostrych konfliktów i potrafią rozbić jedność nawet bardzo zżytej rodziny. Dlatego z punktu widzenia jasności sytuacji lepiej jest, gdy dana osoba otrzyma dom jeszcze za życia dotychczasowego właściciela – na zasadzie darowizny.